میزان

«الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا؛ آنها که تلاش هایشان در زندگی دنیا گم (و نابود) شده؛ با این حال، می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند!»

چه بسیار کارهایی که انجام می دهیم و با آن به قول امروزی ها، حالِ دلمان خوب است؛
لیک دروغ می گوییم که اگر حفر کنیم دل را، چه آشفتگی ها دست بیرون می آورد و یقه ی روحِ مان را می گیرد.
ما که میزان را گم کرده ایم؛ چه تلاش عبثی است که می کنیم؟!
نتیجه اش را در جامعه ی امروز دیده ایم.
معروف هایی که منکر شده اند و منکرهایی که معروف شده اند. امر به منکر می کنیم خود و دیگری را و نهی می کنیم، معروف را از خود و دیگری…
از تور این دینِ جَدید، هیچ منفعت دنیایی و اخروی نصیبمان نخواهد شد.
علیَّ و علیکم بالمیزان…
به خیال خامی آبروداری می کنیم در بین جهـانیـان؛
اما چنگ به طناب پوسیده ای زدیم که به کمترین فشاری پاره می شود و نقش بر زمین می شویم و مایه ی ریشخند سبک مغزان!
علیَّ و علیکم بالمیزان…

♦به راستى كه مردم بنده دنيا هستند و دين لقلقه زبان آنهاست، تا جايى كه دين وسيله زندگى آنهاست، دين دارند و چون در معرض امتحان قرار گيرند، دينداران كم مى شوند.
امام حسین علیه السلام