اسلام رحمانی

گاه رأفت و محبّت به تشر است. به راندن است. به کودکت می‌فهمانی و او می‌فهمد، اینکه کدام انتخابش صحیح است و کدام انتخابش غلط. با انتخاب گزینه‌ی غلط، با سردی تو، با راندن تو رو به رو می‌شود. اگر غیر از این باشد، در درونش این سوال پدید می‌آید؛ ادامه مطلب…

عرش الرحمٰن‌‍

خلیفة‌اللهی… قلبی که عرشِ رحمان است. قلب و روحی که آیینه‌ی الله در زمین است. گر آیینه خط بردارد،  گر جیوه‌ی پشتش بریزد،  گر گرد و غبار، رویِ آیینه بنشیند، دیگر آیینگی ندارد. گر رو به جانبِ بلندای آسمان نباشد،  صورت‌گرِ شیطان جنی و انسی خواهدشد. صورت‌گرِ دنیا و ما ادامه مطلب…

عزّت کاذب

گاهی کسی به دروغ، به توّهم، عزیز است. گاهی خود را، دیگری را، عزیز می دانی؛ امــّا دروغی بیش نیست. دروغی که خودت به جانت رانده ای یا دیگـــری. عرب عزیز را نفوذ ناپذیر می داند. اینکه باطل در او رخنه نمی کند؛ چون علم دارد. وقتی علم به حقیقت ادامه مطلب…

کتابِ دیده

امام على علیه السلام فرمود: «من اطلق طرفه کثر اسفه؛ هر کس چشم خویش را آزاد گذارد، همیشه اعصابش ناراحت بوده(و به آه و حسرت دایمى گرفتار مى‏ شود)». و در جاى دیگر فرمود: «من اطلق ناظره اتعب حاضره؛هر کسى چشم را رها کند زندگى فعلى خود را به رنج ادامه مطلب…