قاتل امام حسین علیه السلام می‌گوید: زمانی که سر مبارک امام حسین علیه السلام از تن جدا می‌شد، ایشان ذکر و نام خداوند را به زبان داشتند و در آخرین دعاى خود فرمودند: «إلهِى رِضًى بِقَضائِکَ تَسلِیمًا لأمْرِکَ لا مَعبودَ سِواکَ یا غِیاثَ المُستَغیثینَ؛ خداوندا راضیم به رضای تو و ادامه مطلب…
جمله ای بود مأنوسِ با جان؛ لیک حزنِ کاتب، چشمانم را به سوزش انداخت. جایتان خالی است؛ گر نبود که نافرمان نمی شدم. می شدم؟ آن قدر غرقِ شما می شدم؛ آن قدر که نفَسی نمی ماند تا سر بیرون کنم و نظاره کنم دیگری را! می دانم! لیک بگذار ادامه مطلب…
زن بر بی تابی شوهر جوانش گریه می کرد. بهترین همسری که می توانست داشته باشد، جواد بن علی بود. همانی که به اجبار پدرِ ام فضل یعنی مأمون، بر سر سفره ی عقدش نشسته بود. ظرف انگور را جلوی شوهرش گذاشت. چند دانه انگور از ظرف کم شد. ادامه مطلب…
خانه ای که در آن کودکی ام به نوجوانی بدل شد. می گویند: «الانه که خراب بشه.» زنی عرب، گوشه ی راهروِ منتهی به اتاق ها ایستاده است و گریه می کند. می دوم توی اتاق کودکی ام. بچه را به بغل می گیرم. از کنار زن عبور می کنم ادامه مطلب…