زنده به گور
شب جمعه شد و داغ دل تازه.
روی زخم، نمک می پاشند.
می گویند جایت خالی است.
دلتنگی چنگ انداخته به گلویم، فشار می دهد و قلبم را مچاله می کند.
نامت را صدا می زنم، طعم خون در حنجره ام می نشیند.
ببین بی تو نمی توانم…
چرا نمی آیی؟
خسته
کلام علی علیه السلام، بار قضاوت را از دوش عمربن خطاب برداشت. رو به او کرد: «لا ابقانی الله بعدک یا علی!» تاریکی شب بود. صحرای کربلا. امام حسین یک شب از دشمن مهلت گرفت. ادامه مطلب…