شبث یعنی عنکبوت!
به دنیا چسبیده‌بود و چونان عنکبوت می‌خواست دور تا دور دنیا را تار بتند.
می‌خواست دنیا را از آنِ خود کند.
لیک نمی‌دانست خانه‌اش سست‌است و به کوچک‌ترین فتنه‌ای برباد می‌رود.
به خیال دستیابی دنیا؛
آخرین دعوتنامه‌ی کوفیان به امام را امضا کرد. از اولین بیعت کنندگان با ابن زیاد شد.
این صدای سخنِ امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا بود که در گوش شبث پیچید.
:«یا شبث…أَلَمْ تَكْتُبُوا اِلَىَّ…»
و این پژواک شعار شبث و پیروانش بود که امید امام‌علی را برای هدایت مردمش ناامید کرد.
:«حکمیت را بپذیر!»
و ثارالله می‌دانست او را، دیو «لاحول»گویی که سال‌هاست شکمش، انبان لقمه‌های حرام شده‌است.
+به روز رسانی