اسراف

 باید ثمر دهم.

با این همه اسراف، چگونه؟

باید شاخه‌های اضافی را هرس کنم.

 این همه شاخ و برگِ بی‌سود، 

تمام توانم را می‌گیرد.

ابتدایش زیبا می‌نماید؛ لیک ریشه‌ها ضعیف می‌شود. شاخه‌ها می‌خشکد. 

برگ‌ها زرد می‌شود و می‌ریزد.

 تنه‌ی کهنه و خشکیده… فقط سوختی است برای در راه ماندگان.

یا الهی!

تقلایم را کم کن، تا آرام باشم.

تا بنگرم؛ نه همه صورت را…

بشنوم؛ نه همه صوت را

بگویم؛ تنها و تنها پاسخ سوالِ پرسندگانت را 

و

 سکوت کنم.

و به تو و آن‌چه مرا به تو می‌رساند، بیندیشم.

«اللَّهُمَّ وَ اسْتَعْمِلْنِی لِمَا خَلَقْتَنِی لَهُ»

«وأسْتَغْفِرُک مِنْ جَمیعِ ظُلْمی وَ جُرْمی وَ اِسْرافی عَلی نَفْسی وَ اَتُوبُ اِلَیک!»